ไม่อยากออกไปเจอใคร หมดหวัง อยากอยู่ห้อง อยู่เงียบๆคนเดียว ทำอะไรก็ไม่มีความสุขเหมือนแต่ก่อน

เมื่อก่อนผมเคยรู้จักคนๆนึงที่เป็นเพื่อนของแฟนของผม แล้วทุกอย่างมันพังไปหมด เช่น ความเชื่อใจ (ขอไม่พูดเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรื่องของแฟนและเพื่อนเขาน้ะครับ) หลังจากนั้นมาความรู้สึกของผมทำให้ผมมีความคิดที่แย่ๆเข้ามาในสมอง ผมอยู่กับเรื่องนี้มาเกือบ1 ปี ไม่ค่อยอยากคุยกับใคร อยากอยู่เงียบๆ หมดหวัง ไม่อยากไปเรียนหนังสือ (แต่ก็ต้องไปเรียนเพราะคิดถึงความรู้สึกพ่อแม่) มันไม่ค่อยอยากเจอใคร อยากอยู่เฉยๆ ไม่อยากเจอความรู้สึกแบบที่เคยเจอ  เพราะมีความรู้สึกว่าเราจะเชื่อใจอะไรใครได้อีก จนเรากลับมาถามตัวเองวนไปซ้ำๆว่าทำไม ผมพยายามหาทางออกวิธีแก้ คือ ไปกินเหล้ากับเพื่อนๆ เผื่อให้ลืมอะไรที่มันแย่ๆ แต่มันก็ช่วยได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ ตื่นมาก็คิด คิดแล้วก็ไม่อยากเจอใคร ทุกๆเช้าที่ตื่นมาแต่ละวัน มันเป็นความรู้สึกเศร้าเกือบจะทุกวัน วิธีที่2 ผมหาทำกิจกรรมอะไรใหม่ๆ เช่นการลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วออกไปเดินเล่นสวนสาธาณะ ผมมองคนที่อยู่ที่นั้น เห็นครอบครัวที่เขาดูมีความสุขมาก ณ ความรู้สึกของผมก็ยิ้มให้กับครอบครัวนั้น แต่ผมรู้สึกตัวเองได้เลยว่ามันไม่ใช่ความรู้สึกของผมจริงๆ

ขอบคุณน่ะครับ
ขอบคุณจริงๆ ผมไม่รู้จะปรึกษาใคร